 |
| श्री muktaai |
मुक्तजीव सदा होति पै नामपाठें ।
तेंचि रूप ईटे देखिलें आम्हीं ॥१॥
पुंडलिकें विठ्ठल आणिला पंढरी ।
आणूनि लवकरी तारी जन ॥२॥
ऐसें पुण्य केलें एका पुंडलिकेंची ।
निरसिली जनाची भ्रमभुली ॥३॥
मुक्ताई चिंतनें मुक्त में जाली ।
चरणीं समरसली हरिपाठ ॥४॥
२
शून्यापरतें पाही तंव शून्य तेंही नाहीं ।
पाहाते पाहोनि ठायीं ठेवियलें ॥१॥
कैसागे माये हा तारकु दिवटा।
पंढरी वैकुंठा प्रगटला ॥२॥
न कळे याची गती आदि मध्य अंतीं ।
जेथें श्रुति नेति नेति प्रगटल्या ॥३॥
मुक्ताई सप्रेम विठ्ठल संभ्रम ।
शून्याहि शून्य समशेजवाजे ॥४॥
३
प्रकृति निर्गुण प्रकृति सगुण ।
दीपें दीप पूर्ण एका तत्त्वें ॥१॥
देखिलेंगे माये पंढरिपाटणीं ।
पुंडलिका आंगणीं विठ्ठलराज ॥२॥
विज्ञानेंसी तेज सज्ञानेंसी निज ।
निर्गुणेंसी चोज केलें सर्वे ॥३॥
मुक्ताई तारक सम्यक विठ्ठल ।
निवृत्तीने चोखाळ दाखविले ॥४॥
४
अनंती अनंत श्रुतीचा इत्यर्थ।
ते रूप समर्थ पंढरिय ॥१॥
पुंडलिके गोविला मुलोनिया ठेला ।
न वैसे बहिला अद्यापिजो ॥२॥
नाना बागडियाचे कीर्तन साबडे ।
तेची तया आकडे प्रेमभरी ॥३॥
मुक्ताई अवघा झाला परमानंद ।
सुखाचा उद्बोद सुखरूप ॥४॥
0 टिप्पण्या